We gaan bijvoorbeeld steeds meer digitaliseren. Leeftijd is geen issue meer om bepaalde handelingen te blijven verrichten op de ouderwetse papieren manier.
Een goed voorbeeld hiervan zijn mijn ouders. Inmiddels allebei de 70 gepasseerd en al heel lang grote zonaanbidders. Tot een paar jaar geleden kregen wij trouw een ansichtkaart vanuit een warme vakantiebestemming, echter de laatste jaren krijgen we deze niet meer. Ze mailen en whatsappen tegenwoordig de foto’s vanuit hun luie strandstoel. Geweldig toch?
Een ander voorbeeld van de veranderde maatschappij: mijn woonplaats Giessenburg was een zelfstandig dorp en is lang geleden met andere dorpen samengegaan en dat is gemeente Giessenlanden geworden. Het gemeentehuis is niet meer in Giessenburg gevestigd, maar twee dorpen verder. Voel ik me daar thuis? Nee, totaal niet! Ik ben nog net geen nummer, maar veel scheelt het niet. En wat speelt er nu weer op het gemeentehuis? Een naderende fusie met andere gemeenten.
Het zal allemaal wel goed bedoeld zijn en voordelen hebben, maar de afstand met de gemeente wordt groter en groter, en dan heb ik het zeker niet alleen over de afstand in kilometers.
Ook in de financiële wereld verandert er veel. Of dat altijd positief is, laat ik gemakshalve maar even in het midden. Was de Regiobank vroeger niet onderdeel van de ING Groep? Inmiddels valt de Regiobank onder de SNS Bank. ABN AMRO (ooit vroeger ook twee zelfstandige banken) is gefuseerd met Fortis en zo kunnen we nog wel even doorgaan op landelijk niveau.
Ook op regionaal niveau verandert er ook veel bij de banken. Als geboren en getogen Giessenburger krijg ik veel mee van het lokale reilen en zeilen van de Rabobank, daar waar ik klant ben. Waar ik tot enkele jaren terug voor al mijn bankzaken kon lopen naar het prachtige pand in mijn eigen dorp, heb ik daar nu toch echt een auto voor nodig. Een fusie van de plaatselijke Rabobank met de grotere, stadse Rabobank in Gorinchem heeft er namelijk voor gezorgd dat het aantal werkplekken in ons dorp gereduceerd is tot twee. En uiteraard kunnen die twee personen mij niet overal mee van dienst zijn en moet ik maar weer naar Gorinchem toe voor het minste of geringste.
Je voelt hem al aankomen: De afstand tot mijn bank is hierdoor groter geworden. Niet alleen in reisafstand, vooral in het feit dat ik me eigenlijk nauwelijks nog klant voel, en met mij hebben vele anderen datzelfde gevoel. Dit gevoel speelt al jaren en nog geen enkele medewerker van de bank heeft met goede argumenten mijn gevoel kunnen veranderen.
In banken- en gemeenteland is dit al vele jaren aan de gang en het bovenstaande zal ook plaats kunnen vinden in jouw leefomgeving. Herkenbaar?
In automatiseringsland hebben overnames en fusies bij softwareleveranciers ook hun intrede gedaan. Alleen al in ‘accountancyland’ zijn er de afgelopen jaren erg veel (te veel!) overnames geweest.
Het lonenpakket Lopac is overgenomen door Unit4, en Unit4 zelf is overgenomen door een buitenlandse private equity partij.
Dat geldt ook voor het Delftse Exact, dat Grote Beer Software al eerder opkocht, en inmiddels ook opgekocht is door ook een buitenlandse private equity partij.
Persoonlijk betreur ik dat dat deze mooie Nederlandse bedrijven in buitenlandse handen zijn gekomen!
Zijn we er dan al qua overnames? Nee hoor, er is nog veel meer. Innolan is sinds enkele jaren onderdeel van Wolters Kluwer en Primaccount is sinds vrij kort in handen van Unit4, Visionplanner heeft Infine overgenomen en SDU stopt opeens na dit jaar met het fiscale pakket en heeft de samenwerking met Elsevier Nextens gezocht.
Al ruim 10 jaar spreek ik dagelijks met vele personen uit de accountancybranche en nog nooit heb ik iemand gesproken die blij geweest met een fusie of overname van zijn softwareleverancier. De gevolgen zijn nogal ingrijpend voor een accountants- of administratiekantoor. Je staat met je rug tegen de muur en je moet snel in actie komen. Het is structureel druk en dan ook nog eens op zoek moeten naar een ander softwarepakket, en daarna een implementatietraject met gepaard gaande kosten doorlopen en maar hopen dat de klanten er niets van merken. Immers, de klanten hebben er geen baat bij.
Dezelfde gevolgen gelden voor een groot deel van de betrokken medewerkers van deze leveranciers. Blijft hun functie bestaan? Passen ze wel in die andere cultuur? Is het nog aan te rijden naar kantoor? Blij worden ze er gewoonweg niet van!
Ik prijs me zeer gelukkig dat al ik ruim 11 jaar bij een oer-Hollands familiebedrijf mag werken waar we met z’n allen met veel energie en veel plezier een eigen koers mogen en kunnen varen.
Geen invloeden van buitenaf, geen rare fratsen, maar gewoon rust in de tent en continuïteit kunnen bieden aan de klanten. Dat is in met name accountancyland van groot belang. Jij wil toch ook dat je leverancier continuïteit kan bieden en dat er niet opeens een mededeling komt dat er een bepaald softwarepakket vanwege een overname heel snel uitgefaseerd wordt? Dat kost immers altijd geld en tijd voor je kantoor.
Gaat er bij ons dan nooit wat mis? Natuurlijk wel, we zijn immers ook maar mensen. Maar als er wat mis gaat, kunnen we snel schakelen en het probleem snel oplossen omdat we nu eenmaal allemaal dezelfde organisatorische bloedgroep hebben!
Ik kan je melden: dat is verdomd handig en daar kunnen gemeenten, banken en sommige softwareleveranciers nog veel van leren!