Piet Mars, lid raad van bestuur van AFAS is samen met zijn zoon Pieter in Cambodja voor het project "Andong Ang ". Dit project van stichting De Brug en haar Cambodjaanse partner Spie-en is een voor Cambodjaanse begrippen groot irrigatieproject. Samen maken ze een indrukwekende en intensieve reis waarin ze kennismaken met de lokale bevolking en zien welke projecten er door Nederlandse investeerders tot stand gekomen zijn. Op de website www.stichtingdebrug.nl meer over dit project.
Datum: 19 en 20 oktober
Vertrek Op maandagmorgen kwart voor acht staat de taxi voor de deur om ons naar Schiphol te brengen. Afscheid nemen vind ik altijd moeilijk…wij hebben het zo goed en dan gaan we zo ver weg…
In de auto de krant nog even doorgenomen, het gaat alleen maar over DSB, wat een drama. De pers roept het beeld op dat die arme Dirk een oor wordt aangenaaid, maar de praktijk is echter anders. Niet transparant willen zijn en geld uit het bedrijf trekken; dat kan grote gevolgen hebben. Voor mij is het leerpunt om nog transparanter te zijn en risico's steeds goed te beoordelen door niet overal maar voor te tekenen.
Ik vraag mij bij dit alles af of de mensen in Cambodja dit allemaal zouden begrijpen. De wereld draait daar om "overleven". Zorgen dat je de primaire behoeften dagelijks bij elkaar krijgt, dat is andere koek dan de dure lening van ome Dirk.
Wij komen snel op Schiphol aan omdat het erg rustig op de weg is.
Het inchecken geeft wat problemen. Ons wordt verteld dat wij op Singapore opnieuw moeten inchecken en onze de stoelnummers kloppen niet. Na enige discussie blijkt het toch allemaal goed te zitten. Wat direct opvalt, is dat er met een oud systeem wordt gewerkt. "Op uw ticket staat een verkeerd stoelnummer, wij kunnen dat niet veranderen want dan moeten wij het systeem opnieuw opstarten." Ze kennen AFAS Profit nog niet…
De laatste telefoontjes gepleegd, zodat ik het gevoel heb alles goed achter te laten. Consultancymanager Jan Harthoorn belt op het allerlaatste moment voor vertrek om te vertellen dat de implementatie in West-Friesland goed is verlopen. Gelukkig maar; dan kunnen wij over 3 weken het project 'Broodnodig' opleveren. Nu ik dit schrijf besef ik dat ik het wel zal missen…best leuk zo'n project. Je leert het product en de mensen heel goed kennen. Wat hebben onze mensen een topprestatie geleverd!
Wij vertrekken op tijd naar Singapore voor een vlucht van 13 uur. Daar moeten wij 2 uur wachten. Dan vervolgen we onze reis naar vliegveld Pochentong in Phnom Penh. De bedoeling is dat wij daar om 12:00 uur aankomen, in Nederland is het dan 7:00 uur.
In het vliegtuig Tijdens de lange vlucht nemen Pieter en ik het programma nog eens door, er staat ons heel wat te wachten! Ik probeer Pieter in te wijden in de gebruiken en cultuur van de Cambodjanen: de begroeting, de eetgewoonten en de risico's in het verkeer. Wij doen de laptop open en nemen de foto's van vorig jaar door. De reis was toen indrukwekkend; ik ben het nooit vergeten. Waarschijnlijk zal deze reis ook weer het nodige opleveren om te verwerken.
We spreken af dat ik dagelijks een verslag schrijf waarmee wij een onze betrokkenheid en emotie willen delen, Pieter zorgt voor de foto's. Pieter laat het allemaal over zich heenkomen en kiest voor een film in het vliegtuig. Even verstand op nul.
Singapore Airlines heeft allemaal goed voor elkaar. Er is voldoende eten en drinken en de bediening is klasse. Wat opvalt, is de enorme hoffelijkheid en klantgerichtheid, volgens mij kunnen wij nog veel van de Aziaten leren. Ik wijs Pieter op de mooie en heerlijke broodjes die niet van Bake Five zijn (waarom zitten jullie niet in deze markt?).
Het enige wat stoort is een kind wat om de haverklap huilt…De koptelefoon geeft uitkomst en zo kunnen wij nog wat slapen.
Wij komen op tijd aan in Singapore. Ik vind het vliegveld geweldig! Voor de derde maal kom ik hier en kijk wederom mijn ogen uit. Het is groot, modern en schoon. Er ligt geen stukje papier op de grond. Ik moet denken aan mijn terugreis vorig jaar, ik zat toen het eerste deel van de reis naast de minister van Economische Zaken. Het vertelde mij over de stijl van leidinggeven in dit land. Wij moeten "strong" zijn anders wordt het niets. Ik vertelde hem over AFAS. Hij nodigde mij uit om te golfen. Ik heb intussen mijn GVB, hij zal mij echter wel vergeten zijn.
Op tijd vertrekken wij met de volgende vlucht, het is weer standaardprotocol…drinken, eten…deze keer maar niet; ik probeer te slapen omdat ik mij aardig brak begin te voelen. Ik moet fit zijn bij de eerste ontmoeting met het bestuur van Spie-en!
Aankomst De aankomst in is spannend: zullen de koffers er zijn? Of was het toch waar dat de koffers niet 'doorgelabeld' worden? Gelukkig de alles is er. Ik sjouw me rot omdat ik anderhalve koffer aan AFAS geschenken bij mij heb. Shirts, petten, pennen en pepermunt voor de kinderen. Ik denk dat de route voor de geschenken bekend is…alles komt uit China.
De douane heeft er geen moeite mee, wij mogen alles meenemen. Snel een visum kopen…wat duurt dat weer lang…ambtenaren…en het kost nog geld ook.
Het enthousiaste Spie-en bestuur en Frits en Beja Weitkamp van De Brug staan ons op te wachten. Wij krijgen bloemen en zijn in no-time onze koffers kwijt. We worden in de auto gezet en gaan op weg naar kantoor. Daar is het bijpraten en het programma doornemen…er staat heel wat op. Woensdag worden wij om 7:00 uur en donderdag om 5:00 uur opgehaald. Wij zullen het ondergaan en veel te zien krijgen.
Wij zijn vermoeid en gaan snel naar het hotel. We kijken onze ogen uit in het verkeer, het lijkt nog wel drukker dan vorig jaar. We krijgen een knappe kamer met airco en internet, kosten $ 30 per nacht en daar doen ze ook de was nog voor. Wij gaan uitrusten en ons verder voorbereiden op de dingen die gaan komen. De lange reis zit er op, nu aan het werk!
Piet Mars
Lid Raad van Bestuur