"Ik voel me al dagen beroerd. Ik blijf in bed liggen."
"Ben je nu weer op zaterdag ziek? We hoeven niet naar mijn moeder, hoor!"
"Dat weet ik ook wel, maar ik voel me gewoon te slap. Ik ga nog even pitten."
"Okay, dan ga ik alvast de boodschappen doen en daarna jouw wagen wassen."
De griep kreeg me tenslotte toch in haar greep. Te ziek om naar het werk te gaan, maar niet ziek genoeg om mijn mailbox eens te legen. Alle vakmail lees ik normaal op zondagmiddag, maar ook daar had ik dit weekend niet de puf voor. En nu, op dinsdag, werd ik getriggerd door twee artikelen. In het eerste artikel stelt Valerie Frissen, Hoogleraar aan de Faculteit der Wijsbegeerte in Rotterdam, dat de nieuwe generatie (medewerkers) deels in een virtuele wereld leeft. In het tweede artikel beweren IBM en Seriosity dat medewerkers die online games spelen een meerwaarde zijn voor elke organisatie.
De opmars van social networking is niet te stuiten. We worden overspoeld (of je het wilt of niet) met het gebruik van Youtube, MySpace en natuurlijk Hyves en MSN. Als ik naar mijn internettende kinderen kijk, dan zie ik vooral multifunctionaliteit. Urenlang online gamen als avatar, en tegelijkertijd af en toe reageren als gewoon mens op binnenkomende boodschappen als een bekende zich heeft aangemeld. Het is voor hen al de gewoonste zaak dat de virtuele wereld dicht bij de echte wereld staat en dat zij die naadloos in elkaar laten overvloeien.
Als ze dan ook nog eens online bezig zijn met rollenspellen, voortdurend veranderende situaties en beslissingen nemen dan kun je er vanuit gaan dat gamers verschillende nuttige competenties opdoen. Je kunt online games vergelijken met grote, complexe en constant evoluerende sociale systemen. Gamers worden hierdoor gevormd en leren het verloop van processen te bepalen. Het is dan ook niet vreemd dat juist gamers een succesvolle carrière tegemoet kunnen gaan. Een gamer is namelijk resultaatgericht, vertrouwd met de kracht van teamwerk en leergierig. Daarbij onderzoeken zij vernieuwende strategieën en proberen alternatieven uit. Is er dan niets negatiefs? Natuurlijk wel. Buiten de vierkante oogjes lijken gamers in de echte wereld anders. Vis-à-vis zijn zij teruggetrokken, contactarm en verlegen. Maar stop enkele gamers bij elkaar, dan heb je een imposant competente groep.
Bij een sollicitatiegesprek was vroeger een van mijn vragen of iemand een teamsport beoefent, en zo ja, wat voor rol hij/zij in een team heeft. Is hij 1.61m en basketballt of volleybalt hij dan zal hij wel een spelverdeler zijn en dat in zijn werk ook wel zijn. Nu zal een vraag zijn of hij/zij vaak online games speelt en veel Hyves-vrienden heeft.
Kijkend naar de AFAS-medewerkers dacht ik de gamers te zullen vinden onder onze techneuten, zeg maar onze afdelingen Architecture & Innovation en Productdevelopment. Maar niets is minder waar. In alle lagen van AFAS wordt gegamed. Ook hyvers, avatars en andere sociale webbers vinden we onder de AFAS'ers. Van de week kreeg ik zelfs nog een uitnodiging voor Hyves van directeur Customer Operations Herman Zondag. Kunt u nagaan hoe competent AFAS is.
"Schat, ik voel me nu stukken beter."
"Zullen we dan een spelletje doen?"
"Da's goed. Wat heb je in gedachten?"
"Zullen we gaan mens-erger-je-nieten? Dan kun je jouw competentie tegen-je-verlies-kunnen weer ontwikkelen."
Roy Korthout
Senior Consultant Competentiemanagement
Reageren? Stuur een e-mail naar: marketing@afas.nl.