Op maandag 13 januari is het weer zover, ik vertrek naar Cambodja samen met mijn broer Wim. Het is voor de vierde keer dat ik deze reis maak. In Cambodja ondersteunen wij als familie al lang de opvang van weeskinderen, de steun van Aidspatiënten en projecten. Als AFAS investeren wij in irrigatieprojecten. In twee verslagen zal ik u meenemen naar de door AFAS gefinancierde projecten. Doel is u te laten meedelen in ons enthousiasme om als bedrijf een deel van het resultaat terug te geven aan de allerarmsten op deze wereld.
Afscheid nemen van je geliefden thuis is altijd lastig. Zondag de kinderen en kleinkinderen gesproken en geknuffeld, ’s avonds mijn oude moeder uitgebreid gebeld en maandagmiddag van mijn lieve vrouw Geertje afscheid genomen. Misschien gek maar ik moet altijd even een traantje wegpinken…
Ook moet ik AFAS even loslaten. Natuurlijk besef ik dat het bedrijf in goede handen is bij de directie en onze opvolgers…maar toch. Er is de laatste weken zoveel gebeurd. Het was weer een feest om bij AFAS te zijn…dus voorlopig maar even parkeren.
Wij vliegen maandagmiddag laat naar Bangkok en vandaar verder naar Phnom Penh. We zijn totaal 18 uur onderweg. Goed om samen de details van de reis door te spreken en te vertellen over eerdere bezoeken. En ook om de actualiteit te bespreken.
Phnom Penh haalde een week geleden de Nederlandse tv. Er waren mensen doodgeschoten die aan het staken waren. Staken om een hoger minimumloon in de textielfabrieken. Het minimum is nu $ 84 per maand en daar wordt 60-80 uur per week voor gewerkt. Eén keer per twee weken heeft men een vrije dag. De stakers wilden een verhoging met 100%.
Vaak hoor ik dat een laag loon niet erg is als je er maar het zelfde voor kan kopen. Maar ook dat is hier niet het geval. $ 84 per maand betekent dat je net in het leven kan blijven…meer niet. Een flat huren in de hoofdstad kost $ 300 per maand. De stad Phnom Penh is erg in ontwikkeling, hier zie je de tweedeling tussen rijk en arm. Rijk door de goedkope arbeiders waar het westen graag gebruik van maakt.
De reis gaart voorspoedig op dinsdag 15:30 uur landen wij in Phnom Penh.
De ontvangst is hartelijk. Wij worden opgewacht door de directie van de Nederlandse organisatie De Brug, Frits en Beja Weitkamp. Van de Cambodjanen is een deel van het bestuur aanwezig. We worden meegenomen naar kantoor en we krijgen het plan voor de komende dagen voorgelegd. De mensen zijn enthousiast en het is een geweldig weerzien. Wij zijn wel verreisd; een nacht overslaan is altijd lastig en ons systeem is daar niet opgebouwd.
Er worden wat praktische zaken doorgesproken waarna wij naar het hotel worden gebracht. Op het laatste moment is er voor ander hotel gekozen: de geboekte kamers hadden namelijk geen ramen. Ik wil best aanpassen maar om in een bezemhok te worden opgesloten gaat mij te ver…Wij zijn (weer) onder de indruk van de drukte in de stad.
Wim kijkt zijn ogen uit van de bijzondere vervoermiddelen…de Tuk Tuk en brommers waar een hele familie op zit. Het is een andere wereld hier, een wereld van tegenstellingen en een volledig andere cultuur. ‘s Avonds gaan wij met een Tuk Tuk naar de Riverside om te eten. Wat een drukte daar…
Heerlijk geslapen, met een slaappil om in slaap te blijven. Wij brengen deze dag door in Phnom Penh. We vertrekken met Frits en Beja per Tuk Tuk naar de Killing Fields. De weg erna toe is enorm druk, overal is verkeer. Heel veel jonge mensen op een scooter. Het verkeer gaat op een voor ons vreemde manier door elkaar heen…toch gaat het goed.
De Killing Fields herinneren ons aan de periode Pol Pot, waarin miljoenen mensen zijn vermoord. Op de Killing Fields hangt een vreemde sfeer. Iedereen, ook wij, zijn onder de indruk. Massagraven en een monument waar duizenden schedels zichtbaar zijn. Wij krijgen een recorder mee die toelichting geeft. Het is hier stil ondanks alle mensen die er lopen. Ruim 20.000 mensen zijn hier vermoord onder gruwelijke omstandigheden. De reden? Het kan niet worden uitgelegd. Duidelijk is wel dat deze periode het land heeft afgebroken en dat een lange periode van herstel nodig was en is.
Wij gaan vervolgens naar Tuol Sleng een school die vroeger als gevangenis diende. De gruwelijkheden van het Pol Pot regime zijn daar zichtbaar in foto’s, muurtekeningen en attributen. Iedereen met een opleiding werd hier heen gebracht…een bril was een teken dat je geleerd had en waarom was je de pineut. Het thema van de Rode Khmer was: “ je kunt beter per abuis een vriend doden dan een vijand laten leven”. Ook vrouwen en baby’s werden als vijand gezien. Niemand van een familie mocht blijven leven ter voorkoming van wraak. Je moet het maar bedenken!
Wij gaan zwaar onder de indruk lunchen. Wat een rare wereld en denk maar niet dat dit uniek is. Ook Europa heeft z’n voorbeelden en er zijn nog tal van plekken in de wereld waar het leven geen cent waard is. Wij bezoeken na de lunch de Russische markt om de sfeer en de cultuur van het land te proeven. De rest van de dag gebruiken wij om alles een plekje te geven…waarschijnlijk zal dat niet lukken. En we moeten morgen voorbereiden.
Om half zes zouden wij worden gewekt, om tien voor zes gaat de telefoon…dat is dus haasten…
Om zes uur worden wij opgehaald voor vertrek naar Kompong Cham. Er is een ceremonie omdat een door AFAS gefinancierd project wordt opgeleverd. Het betreft: Irrigatieproject in Kompong Cham.
Veel kanalen in dit gebied zijn gegraven in de Pol Pot periode en zijn sindsdien niet meer onderhouden. Het water kan in de droge periode niet meer de rijstvelden land bereiken. In de communes Sosen, Lvea, Samrong en Kroch zijn in 2013 irrigatie kanalen aangelegd c.q. gerestaureerd met een totale lengte van bijna 25 km. Ook zijn er 7 sluizen gemaakt om het water te reguleren.
Door deze kanalen te restaureren werd het mogelijk dat 3.467 hectare rijstveld kan worden voorzien van water in de droge periode van het jaar. Zo’n 20.000 mensen krijgen nu de mogelijkheid om niet één, maar twee keer per jaar rijst te verbouwen. Dit heeft een enorme economische impuls in een arm gebied.
De reis duurt ruim 2 uur en wij kijken onze ogen uit! De weg is slecht en er rijden de meest vreemde voertuigen. Zoals vrachtwagens vol met mensen die naar de fabrieken toe moeten. Om acht uur moeten wij aanwezig zijn voor de ceremonie.
We worden opgewacht en met enthousiasme onthaald. The Governor of Kompong Cham, Mister Loen Noem, is als belangrijke vertegenwoordiger van de overheid aanwezig. Er worden toespraken gehouden, ik mag namens AFAS een verhaal houden over het waarom van het ondersteunen van projecten: AFAS creates business software. We have been and still are very successful. AFAS has the policy that a part of the profit is to be given to charity. In five years we donated a large amount circa 1.4 million Dollar for irrigation projects in Cambodia. We’re pleased with the realization of this project. Many families will get better living conditions due to this project. It’s great we can make a difference and that a part of our profit can help so many people. If all the companies in the world would do the same, we would have a better world! Good entrepreneurship must also take account of the world in which we live. Lastig hoor dat Engels…
Met de gouverneur mag ik de openingshandeling verrichten: de sluis open zetten. Totaal 28 km kanaal waardoor duizenden mensen een economisch beter leven zullen krijgen. Wij kijken naar het geheel en maken foto’s, wij zijn zwaar onder de indruk.
Wij reizen verder om een nieuw project te bekijken: herstel van de Takot dam, dit is een investering van bijna $ 150.000 blijkt uit de rapportage:
Wij krijgen uitleg en spreken de lokale bevolking die ruim aanwezig is. Wij delen AZ-shirts uit aan de kinderen, wat een feest! Er is lunch klaar gemaakt. Wij gaan het project doen!
De dag zit verder heel vol, wij bezoeken enkele weeskinderen en kinderen met aids. Dit went nooit, het maakt een onuitwisbare indruk op je. Ten slotte bezoeken wij een school die vervallen is en moet worden herbouwd.
Dan naar huis, ruim twee uur in de auto. Onderweg krijgt een van de auto’s een lekke band en dat betekent aanpassing van het programma. Om half zeven zijn wij in het hotel en gaan direct eten.
We evalueren wat we vandaag gezien en meegemaakt hebben. We zijn diep onder de indruk…wat een verschillen in de wereld, wat een prachtig werk doet deze organisatie en wat is het mooi dat je als bedrijf een klein beetje mag bijdragen.
Voldaan naar de kamer om achter de computer te duiken, verslag af maken en de dag van morgen voorbereiden.