Januari 2026 treedt de nieuwe CAO voor Uitzendkrachten in werking en vanaf dan moet het arbeidsvoorwaardenpakket van uitzendkrachten tenminste gelijkwaardig zijn aan dat van de medewerkers bij de inlener. Een belangrijke stap richting meer zekerheid, en bovendien een die vooruitloopt op de aankomende wet “Meer zekerheid voor flexwerkers”. Een logische ontwikkeling, maar in de praktijk allesbehalve eenvoudig. Want wat is eigenlijk ‘tenminste gelijkwaardig’? Moet je als uitzender of detacheerder echt alles overnemen, of is ‘ongeveer gelijk’ ook goed genoeg? En hoe vertaal je dat naar je processen, systemen én communicatie?
Volledig gelijke arbeidsvoorwaarden zijn praktisch niet altijd haalbaar. Dat betekent dat uitzenders en detacheerders afwegingen moeten maken. En juist dat maakt het lastig. ‘’Bij uitzenders zien we over het algemeen dat het arbeidsvoorwaardenpakket voor zo’n 90 à 95% gelijk wordt getrokken met dat van de inlener. Immers kan of wil je sommige onderdelen simpelweg niet overnemen.’’ vertelt Niels Vogel, Productmanager Flex bij AFAS Software. ‘’Wij zien detacheerders juist kiezen voor een andere benadering: zij streven naar een zo uniform mogelijk pakket voor ál hun medewerkers, en zoeken van daaruit naar een ‘gelijkwaardige’ vertaling. Het eindresultaat lijkt op elkaar, maar de invulling hiervan verschilt van elkaar.’’ AFAS merkt dat veel klanten worstelen met de concrete invulling. Een recente cao-dialoog met klanten uit de flexbranche bevestigde dit. De impact is voelbaar en roept veel praktische zorgen op. "De regels zijn helder, maar hoe je dat als uitzender vertaalt naar dagelijkse processen is een flinke puzzel. Daarom helpen wij onze klanten daar nu al actief bij." zegt Benno Welmers, Manager cao-beheer bij AFAS.
Voorheen had je als uitlener bij het plaatsen van een kandidaat te maken met een vaste set aan elementen die de inlenersbeloning vormden. Nu vraagt de cao om volledige transparantie: van pensioenregeling tot reiskostenvergoeding en van opleidingsbudget tot eindejaarsuitkering. Ook uitzonderlijke regelingen, zoals een babybonus, moet je nu meewegen voor de beloning. En dat niet één keer, maar voor elke klant, functie en sector . In veel gevallen betekent dat een uitvraag van meer dan 20 pagina’s per plaatsing.
Technologie kan het proces versnellen en vereenvoudigen, maar is geen wondermiddel. Uiteindelijk draait het om inzicht, samenwerking en duidelijke afspraken tussen uitzenders, detacheerders en inleners. De ABU en NBBU werken samen met de SETU aan een digitaal bericht en een gestandaardiseerd uitvraagformulier. Daarmee kan op een duidelijke en gestructureerde manier de arbeidsvoorwaarden van de inlener opgevraagd en vastgelegd worden. Deze digitale aanpak ondersteunt om gelijkwaardig te belonen in de flexbranche beter te regelen en maakt het proces sneller en overzichtelijker. ''AFAS volgt deze ontwikkelingen op de voet en onderzoekt hoe we hier in de software op kunnen aansluiten. Zo zijn we bezig met de SETU Inlenersbeloning, waarmee je arbeidsvoorwaarden gestructureerd kunt uitwisselen.'' Benno vervolgt: ‘’We bouwen voort op onze jarenlange ervaring in het onderhouden van meer dan 200 cao’s. Die kennis willen we in de toekomst benutten als bron voor slimme ondersteuning. Denk bijvoorbeeld aan het gebruiken van data voor het invullen van dergelijke formulieren. Daarmee kan je een groot deel van de benodigde gegevens – in sectoren als de horeca al tot zo’n 80% – automatisch aanleveren. De resterende 20%, zoals unieke extra’s of bijzondere voorwaarden, vraagt nog altijd om interpretatie en afstemming tussen partijen. Onze ambitie is om klanten hierbij te ondersteunen – maar dat is geen kwestie van vandaag op morgen.’’
Niels vult aan: ‘’Juist in die ‘last mile’ willen we flexorganisaties ondersteunen. Niet alleen met software, maar vooral door kennis te delen en inzichten uit de praktijk bespreekbaar te maken. Vanuit onze positie als kennispartner denken we mee over de vertaling van wet- en regelgeving naar de dagelijkse processen van onze klanten.’’ “We kennen de processen, cao’s en regelingen. Die kennis zetten we in om klanten te helpen hun omgeving slim in te richten. Maar we kunnen niet alles voor ze doen. Uiteindelijk gaat het om de keuzes die een uitzender zélf maakt,” benadrukt Benno Welmers. Niels concludeert: ‘’Onze samenwerking stopt niet na de implementatie. Tijdens cao-dialogen en 1-op-1-sessies halen we actief kennis en vraagstukken op uit de markt. Die vertalen we samen met klanten naar mogelijke verbeteringen in de software. Zo ontwikkelt onze oplossing mee met de realiteit van elke dag.’’
De cao-afspraken liggen vast. De nieuwe aanvullende wetgeving is aangekondigd, maar treedt pas later in werking. De richting is daarmee duidelijk – en de eerste stappen zijn al gezet. Nu is het zaak om de vertaalslag naar je eigen praktijk te maken: hoe richt je je processen slim in, wat spreek je af met inleners en hoe zorg je dat je gegevens op orde zijn? Een gezamenlijke tip van Benno en Niels: “Wie daar nu mee begint, voorkomt straks problemen en bouwt aan vertrouwen bij opdrachtgevers. AFAS helpt waar mogelijk door bovenop de ontwikkelingen te zitten, mee te denken en onze klanten te ondersteunen. Dat zien we als onze taak als kennispartner. Wie vandaag begint, is straks niet alleen compliant, maar ook toekomstbestendig.”