Onze werkpret-enquête van afgelopen jaar wees twee dingen uit: collega’s zijn nog nooit zo enthousiast over AFAS geweest (eNPS +79), en we hebben nog nooit zo hard gewerkt. Dat laatste is ook een serieus signaal. Want een op de vijf collega’s ervaart regelmatig werkstress. We moeten dus samen de grenzen goed bewaken.
Bij AFAS doen we veel, heel veel, om ervoor te zorgen dat onze medewerkers goed in hun vel zitten. Van masseurs en verse sapjes tot een chef-kok, en van een fitnessruimte tot een heel heldere regel: als je collega op vakantie is, val je diegene niet lastig. Of er moet bloedspoed zijn.
De basis is op orde, zullen we maar zeggen. Maar daarmee zijn we er niet. Hard werken heeft twee nadelen. Allereerst dat het lastig is om zelf te bepalen wanneer het vervelend wordt (en het dan ook op te lossen) en daarnaast dat het gevoelig is voor oordeelsvorming. Heel zwart-wit: als lekker doorknallen de norm is, zijn mensen die stress ervaren zeurpieten. Beide ideeën zijn onzin. Áls een medewerker de kracht gevonden heeft om kwetsbaar te zijn, en naar HR of leidinggevende te gaan, moet je daar heel blij mee zijn. En je vooral niet afvragen of het gevoel van diegene wel terecht is. Want dat laatste staat een goed gesprek flink in de weg.
Onze eerste actie was daarom de resultaten van de werkpret-enquête delen in de organisatie. Daarna hebben we drie collega’s gevraagd om over hun ervaringen te vertellen. Zij waren in de afgelopen jaren heel ver over hun grenzen gegaan. Met een burn-out tot gevolg. De collega’s deelden op het podium hoe het begon, wat er gebeurde en wat ze geleerd hadden. En dat had veel impact, hun kwetsbaarheid maakte veel los. Zo ontvingen ze prachtige en openhartige mails van collega’s. En kwamen medewerkers bij mij of bij hun leidinggevenden binnenlopen omdat ze sommige signalen herkenden.
De Fit-Pro Show was geboren: tweemaandelijkse sessies waarin experts vertellen over mentale veerkracht, gezond slapen, werk-privé balans, ademhaling, dat soort dingen. Zo wordt de angst om over het onderwerp werkdruk te praten kleiner (tussen jou en mij: ik vind het zelf ook een spannend onderwerp, omdat ik het voor de organisatie én de medewerker goed wil doen) en kunnen we samen zoeken naar oplossingen.
Die oplossingen vind je alleen maar door het gevoel van werkdruk te ontrafelen. Uit welke componenten bestaat het? Wat kun je als medewerker zelf beïnvloeden? Werk je te hard of laad je te weinig op? Wat geeft je energie? Lukt het je om voldoende te ontspannen? En kunnen wij als werkgever je helpen? En dat helpen is veel meer dan alleen maar zeggen: je moet die mailtjes niet allemaal ’s avonds gaan zitten beantwoorden. Want wanneer moet het dan wel? En hoeveel tijd mag dat kosten?
Op al die verschillende manieren proberen we samen de grenzen te bewaken. En zorgen we er hopelijk samen voor dat óók uit de volgende werkpretenquête blijkt dat medewerkers nog nooit zo tevreden zijn geweest.